خاطره تلخ دختر هندبالیست با قهرمانی شیرین شد

مژده نجار‌مایانی دانش‌آموز کلاس ششم است. دو‌سالی هست که ورزش را شروع کرده و یک سالی است که به‌صورت جدی در تیم هندبال مدرسه‌شان عضو شده است و توانسته از همین طریق به مسابقه‌های دانش‌آموزی و مسابقات باشگاهی راه پیدا کند.

ناگفته نماند که او قبل از وارد‌شدن به تیم هندبال مدرسه برای سلامتی‌اش به باشگاه ورزشی می‌رفته است. در مدرسه هم پینگ‌پنگ را دوست داشته و در این رشته ورزشی تمرین می‌کرده است.

او به‌تازگی توانسته است در سومین مسابقات باشگاهی شهرداری مشهد به‌همراه تیمشان مقام اول را به دست بیاورد و همین امر زمینه‌ساز مصاحبه شهرآرا‌محله با این دختر ساکن محله بهشتی شده است.



- چطور برای تیم هندبال مدرسه انتخاب شدی؟
سال گذشته یک دوره استعدادیابی در مدارس برای هندبال برگزار شد. مربی ورزشمان نتایج را اعلام کرد و گفت که استعداد خوبی برای هندبال دارم. تا آن روز به هیچ وجه دستم به توپ هندبال نخورده بود. برای خودم هم جالب بود؛ تصور می‌کردم که در پینگ‌پنگ بهترم؛ زیرا در آن رشته بیشتر تمرین می‌کردم. تابستان امسال حسابی تمرین کردم و به سالن می‌رفتم تا زیرنظر مربی آموزش ببینم.

- در چه پستی بازی می‌کنی؟
در حال حاضر در پست گوشه‌زن بازی می‌کنم. در چند بازی هم دروازه‌بان بودم.

- کدام پست را دوست داری؟
بیشتر دوست دارم داخل زمین به‌عنوان بازیکن حضور داشته باشم. دروازه‌بانی سخت‌تر و استرسش بیشتر است. بعد‌از اینکه در مسابقه‌ای گل خوردم و مقام سوم مسابقات باشگاهی را به دست آوردیم، از مربی خواستم که دیگر در این پست بازی نکنم.

- به‌همراه تیم چه مقام‌هایی به دست آورده‌ای؟
امسال در مسابقات باشگاه‌های مشهد در رده سنی خودم، تیم ما مقام سوم مشهد را به دست آورد. در مسابقات دانش‌آموزی امسال ناحیه ۲ آموزش‌و‌پرورش هم مقام دوم ناحیه را به دست آوردیم. همچنین در مسابقات شهرداری مشهد مقام اول را کسب کردیم.

- بهترین و بدترین اتفاقی که برایت در ورزش افتاده چه بوده است؟
بهترین خاطره مقام اولی بود که در این ورزش به‌همراه تیم به دست آوردم. خاطره بدی که دارم به همین مقام اولی برمی‌گردد. پدرم دستش شکسته و در بیمارستان بستری شده بود. به‌خاطر اینکه تیم بازی داشت و باید تمرین می‌کردم، نتوانستم به دیدن پدرم بروم. خدا را شکر با مقام اولی که به‌دست آوردم، دل پدر و خانواده‌ام را شاد کردم.

- برای ادامه ورزش چه برنامه‌ای داری؟
هدفم رسیدن به تیم ملی است. می‌دانم راه سختی را در پیش دارم. امکان دارد بار‌ها شکست بخورم. این برای من مهم نیست؛ زیرا به هدفم نگاه می‌کنم و راهم را ادامه می‌دهم. به نظرم برای پیوستن به تیم ملی باید تلاشم را چند‌برابر کنم. ممکن است در این مسیر، گاهی وقت‌ها دل‌زده و خسته شوم، اما به‌دلیل اینکه هندبال را دوست دارم، تسلیم نمی‌شوم تا به خواسته‌ام برسم.

- در محله بهشتی امکانات ورزشی برای بانوان وجود دارد؟
سالن ورزشی هست، اما بهترین زمان‌ها را برای آقایان در‌نظر می‌گیرند. به‌همین‌دلیل بانوان سهم کمتری در استفاده از سالن دارند.

* این گزارش سه‌شنبه یکم اسفندماه ۱۴۰۲ در شماره ۵۵۷ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.